Monthly Archives: Xullo 2012

  O silencio do desamor só o cura o tempo ou ti escéptica do amor. Por que ter medo a ceder o control da vida e deixarse levar? Por que hai xente que nom quere enganarse e namorarse algunha vez? … Seguir lendo →

Gozamos da nosa paixóm dentro e fora da nosa intimidade. Salvaxemente tivémonos e docemente sentímonos, observamos paisaxes e momentos nunca antes percorridos… Foi tocarte e sentinme outro ser, foi mirarte ao mencer e foi preguntarme afortunado por que eu.  Mas … Seguir lendo →

Nom necesitaba wifi nim conexióm á internet. O seus recordos e vibracións persoais transmitiam ao lonxe  onde e como estaba. Nom habia resposta. A vida como amnesia ou como edulcorante individual.

Levaba dias que nom sabia que sucedia. O seu corazóm fora lastimado e ignorado de forma fria e distante. Mas seguia sentindo. Pretendia dar pena? Triste ferida dobremente escarvada.

Cria que esa expresióm era unha boutade ou unha cursileria. Agora experimentaba em carnes propias ese inferno. O pior é que era algo presentido e nom correspondido pola outra parte. Morituri te salutant.

Comprobar a nula conexióm temporal entre mente, alma, cardio. Redescubrir a ausencia espazo-temporal, divagar no medio da néboa e saber que nom sabes nim ansias por veces nada. Intuir que nom existes mais alá das meras necesidades físicas ou dos … Seguir lendo →

Salvarse do naufraxio grazas ao olvido ou ao carinho. Eliminar o tempo e a distancia, buscar a redencióm dual. Dar o paso e estar aí xuntos. Participar na milagre da vida revivida.

Amouna um tempo, pode que toda a vida. Agora sente pena, dor, amor e sobre todo incomprensióm. Doe o olvido ou ver como quizá nunca o amou, nunca o buscará, nunca existiu o pasado e no fondo todo era unha … Seguir lendo →

Um morria em vida, o outro paseaba ou ria, danzaba e saltaba. 3 dias despois um buscaba novos mundos com caras felices e lindos vestidos e o outro habitaba no seu pozo interior pensando nos momentos xuntos. Nada novo baixo … Seguir lendo →

Rompeu. Ao dia seguinte puxo unha foto reclamo. Mentiras para vivir.

Sonhaba com que ela apareceria no medio da floresta, dos seus sonhos ou na porta da sua vida e diria um dos seus ” que” característicos…

As palabras gardam no seu interior unha forza descomunal, grave ou doce, alegre ou funeraria: NUNCA MAIS gozarei da tua companhia e dos teus xestos característicos, NUNCA MAIS tereite na minha luxuria desbordada e compartida, NUNCA MAIS mirarei para ti e darei … Seguir lendo →

  Se carinhosa meu bem. Nom me fagas ningunha posta em escea desagradábel mas axúdame a olvidarte. Sabes que existo e incluso que podo facerte feliz mas debo entregarme sem rendicióm nim condicións. Ti decides que, cando, como e onde. … Seguir lendo →

A aranha é um animal que se enrosca á formiga ou insecto de turno e ca sua tea vaino envolvendo para acabar coméndoo. Ela facia o mesmo. Pasado um tempo envolveuno e deixouno na despensa para por se acaso num … Seguir lendo →

É curioso escoitar ou ver como um ataque de pánico estala cando algunhas persoas temem atarse a alguém… bffffffffffffffffffff, iso é aterrador, doloroso ou agonizante. O futuro para algúns é ver unha paisaxe com só 90 graos, nom padecer a … Seguir lendo →

Lembra moito o pasado e espera recobrar um futuro hipotecado polas lembranzas dum amencer evaporado pola fuxida temerosa de quem nom desexa vivir em carnes propias a emocióm compartida do fulgor da paixóm devorada e desaforada.

Nom sabia que pasaba para que de repente a ela lhe chegara o pánico e a amnesia da sua relacióm. Sabia que gozabam da sua sexualidade e de bos momentos xuntos mas o fracaso do seu amor afianzábase na lonxania … Seguir lendo →

Ela deixouno, el fixo o mesmo. Esa  noite afogou as suas penas em alcol, em rabia, em ira contra todo incluido el mesmo. As condenadas das penas aboiarom xa antes de tentar afundilas. Tam pouco loitou ela por el, por que era … Seguir lendo →