Monthly Archives: Agosto 2012

  É curioso co amor e a luxuria, a cobiza por percorrer o corpo alheo, de imaxinar como será cada cm ou apurar o pouco tempo xuntos fose negativo: “1   Tocar moito unha cousa, de maneira que se estropee ou … Seguir lendo →

Ti que habitas na néboa do tempo e da distancia, ti que vives nos meus recordos atemporais e constantemente revividos, ti que provocas o furacám do meu riso e gozo nunca imaxinados, ti que reflexas o brilho da noite e … Seguir lendo →

Amar e ser obviado deste xeito. Falar nom tem cancelas e as veces pode que demasiadas. A interpelacióm nom delata feminismo ou rebeldia, independencia. Revela ca vida é iso que as veces xurde no maxim de quem se sabe amada … Seguir lendo →

Aquilo nom fora só um beixo. Gostaba do seu sabor e da sua carnosidade. Gostaba de repetir mentalmente o seu sentimento gozoso. Levaba anos com ese privilexio ósculo mais por iso sabia o que lhe gustaba. A vida é iso … Seguir lendo →

Só vivirei unha vez e por iso cada dia o teu amor em mim rexenérase.  Podo zozobrar na tua/nosa tormenta mais rememoro o noso carinho e tempo xuntos e sei que tanto amor e pracer no teu corazóm/sexo nom é … Seguir lendo →

A vida é iso que te sorprende e ao dia despois teima em borrarte. Persistirei no acoso á muralha dos teus medos e dúbidas. Derrubarei a néboa que regularmente cega o teu corazóm e nom deixa que vexas os instantes … Seguir lendo →

O seu corazóm e o seu ser habitabam o olvido hoxe, manhá o inferno. Um dia gozaba do pasado e outro botaba pestes do futuro.  Num intre quereria gozar do teu sexo, caricias e miradas cómplices e tempo despois maldiciria … Seguir lendo →

 “Sabido é que a mantis femia devora ao macho antes, durante ou despois da copulación, num comportamento singular pero presente noutras especies. O que chama a atencióm é a actitude do macho, que moitas veces permite ser devorado. Qué hai detrás … Seguir lendo →

A palabra persoa tem a sua orixe etimolóxica no latim persona, máscara usada por um personaxe teatral. Em Grego significa diante da cara. De aí vem a Prosopopeia, é dicir, retratar a um personaxe describindo as suas faccións e por … Seguir lendo →

Triste do corazóm maltratado que debe ter como válvula de escape a carraxe para nom caer na mesma pedra e ser ignorado unha e outra vez. É doloroso ver como as veces do amor ao odio hai só um paso. … Seguir lendo →

Se algunha vez o teu amor habitou no meu colo, se algunha vez lembras os momentos xuntos gozados e revisitados, se algunha vez a tua alma necesita amparo e refuxio… na rua melancolia esquina de sempre fum teu, terceiro direita … Seguir lendo →

Triste do que demanda caricias e nom as recibe. O eco de dias pasados nom tem acuse de recibo e a alma chora, rabea, padece, ama, sonha e oubea. Lembras a primeira vez que te vim?  como falamos sem cesar … Seguir lendo →

Debilidade no amor é porse moitas veces no lugar do outro antes ca ti, Debilidade no amor é namorarse unha vez,  desenganarse e voltar rexenerarse como um ave Fénix. Debilidade no amor é crer co diálogo pode com todo e que … Seguir lendo →

Como doe e como fere perderte. Sei que quizá nunca me quixeches mas doe, abrasa, esgota nom terte.  Gocei da tua parte marabilhosa, mas nom entendo como fum afastado por ti. Lembro aquel dia no Courel andando na Devesa da … Seguir lendo →

A vida é iso que as veces ocurre por azar e ao mesmo tempo que acaba por egoismo e medos varios. Ela rematou unha relacióm intensa e quixo quedar bem ante o seu mundo defendendo a sua dignidade e egoismo … Seguir lendo →

Agardo que no medio da néboa profunda desta noite sem fim aparezas mais antes que nunca. Espero que gocemos e que saibamos habitarnos, desexarnos cada dia e axudar a que os medos sexam menos. Espérote no medio deste profundo océano … Seguir lendo →

Por que hai inicios que tenhem que ter um final? Por que a noite sem ti nom tem ese remate? Por que lembro com fermosura os bos momentos xuntos e ti só os reproches? Por que os teus espertares ao … Seguir lendo →

Sentíase um privilexiado véndoa do outro lado da pantalha. Riam, falabam, xogabam picantemente, falabam sem fim. Agardaba ese intre máxico da conexióm coa fruccióm de quem se sabe invitado ao edém da complicidade sempre desexada. Um dia esa cámara nunca … Seguir lendo →