Arquivo
- Febreiro 2020
- Decembro 2018
- Novembro 2018
- Abril 2018
- Marzo 2018
- Setembro 2017
- Xaneiro 2016
- Decembro 2015
- Novembro 2015
- Setembro 2015
- Agosto 2015
- Xullo 2015
- Xuño 2015
- Xaneiro 2015
- Decembro 2014
- Novembro 2014
- Outubro 2014
- Setembro 2014
- Agosto 2014
- Xullo 2014
- Xuño 2014
- Maio 2014
- Abril 2014
- Marzo 2014
- Febreiro 2014
- Xaneiro 2014
- Decembro 2013
- Novembro 2013
- Outubro 2013
- Setembro 2013
- Agosto 2013
- Xullo 2013
- Xuño 2013
- Maio 2013
- Abril 2013
- Marzo 2013
- Febreiro 2013
- Xaneiro 2013
- Decembro 2012
- Setembro 2012
- Agosto 2012
- Xullo 2012
- Xuño 2012
- Maio 2012
- Abril 2012
- Marzo 2012
- Febreiro 2012
- Xaneiro 2012
- Decembro 2011
- Novembro 2011
- Outubro 2011
- Setembro 2011
- Agosto 2011
- Xullo 2011
- Xuño 2011
- Maio 2011
- Abril 2011
- Marzo 2011
- Febreiro 2011
- Xaneiro 2011
- Decembro 2010
- Novembro 2010
- Outubro 2010
Blog Stats
- 27.480 hits
Monthly Archives: Xuño 2014
Corroeme a dor, a anguria sem nos. Non sei quem som, que pasaxes amorosas som agora as que se repiten ou para que. Misturo deja vu e a alma vaga erratica e meditando se vale a pena sonhar ou amar. … Seguir lendo
Publicado en Uncategorized
Deixar un comentario
Estar sem ti e naufragar sem fim, apalpar no medio da escuridade. O meu riso é o teu, o meu olhar é verte reflexada, o meu maxim reconstrúe a vida outra vez e ti nom só nom faltas, es o … Seguir lendo
Publicado en Uncategorized
Deixar un comentario
O silencio é o momento do descanso, da soidade e da constatacióm de que a tua companhia e abrazo som o piar no que se sustenta o orbe.
Publicado en Uncategorized
Deixar un comentario
Retratos
A melancolia invadiuno. Cerrou os olhos e riu chorando. Colocou na sua mente os retratos do seu Start System. Abriu a sua garrafa de wiski.. no ambiente soou Miles Davis. Riu de forma continuada. Unha lagrima asomou na sua meixela. … Seguir lendo
Publicado en Uncategorized
Deixar un comentario
Soidade
A soidade é a reiterada constacióm de que existe a vida, a rutina e pode que a companhia que por veces retarda o fim ,a morte, a tua ausencia . Apértame meu bem, soidade perenne.
Publicado en Uncategorized
Deixar un comentario